Een oller Buer

Gaur'n Abend ok! mine Herrn un Dam'n!
Ik oller Mann wier bal nich kam'n,
Wüst'k nich, dat morgen Hogtied wier,
Ik wier de Deutscher hal nich hier!
So müst'k man rupper up de Mehr
Un zuckeln man so sachting her.
Ach Gott, wat bün ik mör un matt!
So'n oller Minsch is doch gliek patt!
Mit Verlöf! ik war mi 'n beten setten
Un ihr ik red, mi ierst den Schnavel wetten!

(Trinkt aus einer Flasche.)
(Indem er sich überall umsieht.)

Na doa is jo all de Brüdigam.
'N netten Bengel grot un stramm,
Un kiek mal, wat het he för'n Boart;
Ik ser dat gliek, de is von gaure Oart!
Un süh, hier is jo ok de Junfer Brud!
De süht so drall un schmucking ut,
Ja - ja, de warn sich wol verdrag'n,
Dei kriegen sich nich bi 'n Krag'n!
Doch dat ik nich min Red verget,
Lat't mi man mak'n, ik weit Bescheed:
Jerst kümmt Jehann un denn Merik,
So krigt dat Dings sin'n rechten Schick!
Ja Görn, ik hew jug veel tau segg'n
Un an dat junge Haart tau legg'n!
Süh, Jünging, dat Du Buer büst worn,
Doabi, glöw mi, is nix verlorn!
So'n Buer, dat is 'n Ihrenstand
Un wohlgeled'n in't ganze Land;
Ja glöw mi ollen grisen Mann,
Wat ik Di Gaures raren kann,
Ik hew mihr seigt un Kurn afmeigt,
As Sand de Wind tausamen weigt,
Wes' flitig, lat Di nix verdreiten,
Stah tirig up, Du wast jo weiten,
Dat, wer nich kümmt tau rechter Tied
Oft geiht de beste Maltied quit.
Un wat Du hest des Morgens dahn,
Doa kreigt up'n Dag nich nah de Hahn.
Vör Allen paß mi up de Mehren,
Dat sei Di nich tau sihr aftehren;
Poar gaure Pier dat is 'ne Pracht,
Drüm holl mi jo de Mehren sacht;
Verlat Di nich up Jung un Knecht,
De schlapen lang und faurern schlecht!
Min Sähn, wua nich de Herr nah kikt,
Geiht alles fuul un ungeschickt.
Acht ok up Schap, up leiwe Käuh
Hol ümmer Stroh un gaures Heu!
Ut Stroh wad Meß, ut Meß wad Kurn,
Dat Leiwing schrief die achter'r Uhrn!
Dei Lür' hol ümmer gauren Disch!
Wat wist Du mit son Flerrerwisch?
So'n Schmachtreem klart un klart un klart.
Dat is nich witt, dat is nich schwart!
Wer meigt, de et, wer et, kann meig'n
Ut nix deiht nix tausamen weig'n!
Ik künn Di noch so veeles raren
Wat gaud is, wenn dat Veih lid Scharen;
Ok männig Mittel för't Verfängen,
För Kols un Pogg un Arrerschlangen,
Doch dat führt mi hüt wol tau wied,
Ik willt verschuben bet up 'n anner Tied:
Dit is all naug, behol dat man,
Denn fängst Du't ümmer richtig an,
Denn büst Du nümmermihr verlur'n
Un bugst so veel, as Meß leiw Kurn
Du hest Din'n Lex - nu kümmt de Brud,
Süh, wua's sich anstickt as ne Put!
Dat helpt nich, ierst Jehann un denn Merik,
So krigt dat Dings sin'n rechten Schick.
Na - na, ik ward gelimplig maken
Ik welt jo Ramat in so'n Saken!
As Buerfru hest Du veel tau dauhn,
Müst kraschen mit dat ierste Hauhn,
Den ganzen Dag herümmer racken
Dei Ketels schürn, boddern, backen,
Du dörfst nich veel up 'n Putzstauhl sitten
Un höchstens man in'n Schummern knütten!
Ja, ja dat geht die stramm tau Lief,
Dat is keen Dreck, so'n Buerwief!
So'n Fru kann twoa's nich veel erwarw'n,
Wol äwer mäglich veel verdarw'n!
Ik glöw, Du wast dat richtig maken,
Du sühst mi ut, as künnst Du kaken,
Vör Allen dauh mi nix verstaaden
Dat kost veel Geld und bringt oft Schaden
Ne Buerfru dregt ehr Huw un Mütz
Dat anner is 'n Düwel nütz!
Un wad de Oll denn ok mal knurrn
Un in den Huus herümmer murr'n
Wenn't em mal schält und grält in'n Magen
Hei het sich argert, de Knechts sich schlagen,
Wenn em de beste Mehr is krank
Un in den Stall schleit mit de Flank,
Denn fang nich gliek mit an tau schell'n,
Tau prusten, rästern rüm tau bell'n,
Dat helpt Di nix un het keen Oart,
Veel leiwer strak em üm den Boart,
Denn fat em leiffing rund herüm
Glöw mi Du krigst 'n Boarn rüm!
Dat sett't de allerbeste Leiw
Un schüchert furt de Ehstandsdeiw!
Un wenn nah Joahren denn as Rupen
So'n Dutzend Görn herümmer krupen
Un Mutter sitt denn in de Mirr
Un Varer hoart sin Seißgeschirr,
Denn denkt mal an mi ollen Mann,
De denn all lang tau Rauh is gahn!
Hei wad doa baben för jug bern
Un ok doa noch tum Besten rern.
Nu hew'k tauletzt ok lütt Geschenk
'n Pott un Lepel tum Angedenk!
De Pott bliw vull de Lepels reig'n
Denn brukt sich keen achtere Uhrn tau kleig'n!
Bi lerrig Krüw de Mehrn sich schlag'n,
Bi vulle Krüw is gaud verdrag'n;
De ganze Leiw geiht in de Wicken
Wenn Schmalhans deiht den Braren spicken!
Un so oft ji mit den Lepel et't,
Verget't mi nich dat Dischgebet,
Denn wad de leiwe Gott jug segn'n
Mit Kurn un Veih un Sünn un Reg'n!
Nu bünk tau Enn, nu weit'k nich mihr -
Hüt Hogtied un nahst Kinnelbier!